RABBIT A LA BERLIN-ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΞΗ

Home /Storydoc Activities /RABBIT A LA BERLIN-ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΞΗ

09 March 2010

ΤΟΛΜΗ ΚΑΙ ΕΚΠΛΗΞΗ

Του Γιώργου Καρπούζα

Μία τολμηρή κινηματογραφική πρόταση και ένα ευχάριστο ξάφνιασμα

Λίγες φορές έχει κάποιος την ευκαιρία να παρακολουθήσει ένα κινηματογραφικό έργο-νοκυμαντέρ, το οποίο να συνδυάζει, ένα σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου-το Τείχος του Βερολίνου- και τα συμπαθή σε όλους κουνέλια. Διευκρινίζω προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι πρόκειται για τα πραγματικά και οικεία σε όλους μας λαγόμορφα, και όχι για κάποια νύξη για τα επίσης γνωστά κουνελάκια του Playboy, όπως πιθανόν να σκέφθηκαν ορισμένοι πονηροί.

Με αυτά τα παράδοξα δεδομένα, δρασκέλησα την πόρτα του Ιντστιτούτου Γκαίτε στην Αθήνα, προκειμένου να παρακολουθήσω το έργο των Bartek Kokoptsa/Piotr Rosolowski με των επίσης παράδοξο τίτλο:"Rabbit a la Berlin/Maurhase"
Mετά την ακρόαση των εισαγωγικών ομιλιών, του Βόλφγκερ Πόλμαν,διευθυντή πολιτιστικών προγραμμάτων του Ινστιτούτου Goethe στη Αθήνα και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ο οποίος αναφέρθηκε στην μη βράβευση με Όσκαρ του έργου αυτού ως αδικία(και είχε δίκιο όπως μετά τη θέαση της ταινίας διαπίστωνε κανείς) με παράλληλη μετάφραση στα ελληνικά από την Σοφία Μιχαηλίδου, υπεύθυνη για τη συνεργασία στον τομέα των οπτικοακουστικών μέσων των Ινστιτούτων Γκαίτε της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της πολύ κατατοπιστικής του προέδρου του StoryDoc, Κώστα Σπυρόπουλου, το παράδοξο παρέμενε. Πώς μπορούσε να συνδυασθεί, ένα τόσο "βαρύ" θέμα, όπως το Τείχος του Βερολίνου, με τα γνωστά μας κουνέλια, στο μέτρο που η ίδια η φωτογραφία της πρόσκλησης, περιείχε ένα, αποκλείοντας έτσι την περίπτωση να πρόκειται για κάποιο ντοκυμαντέρ, το οποίο να ήθελε να θίξει έμμεσα κάποια πρώϊμη μορφή, αυτού που σήμερα αποκαλούμε trafficking; Δεν κινδύνευε η ταινία να υποπέσει στην κατηγορία της μη σοβαρής, τουλάχιστον με τα κριτήρια ενός "υγειώς σκεπτομένου" Έλληνα θεατή;

Η αφήγηση της περιπέτειας των κουνελιών, κλεισμένων εξ αιτίας του Βερολίνειου Τείχους, συνοδευόταν από συνεντεύξεις ειδημόνων, στρατιωτών και "απλών πολιτών", ακολουθώντας τα πρότυπα του docudrama. Νωρίς ο θεατής αντιλαμβανόταν, ότι όλη αυτή η άρτια αφήγηση αναφερόταν κατά αλληγορικό και μεταφορικό τρόπο στους κατοίκους του Ανατολικού Βερολίνου. Ωστόσο η ίδια η ταινία παρέμενε διακριτική και δεν πρόδιδε κατά ρητό τρόπο ότι το θέμα της ήταν οι άνθρωποι και όχι τα κουνέλια. Όλη η δομή του έργου, με ντοκυμαντερίστικη σοβαρότητα περιγράφει, τις συνήθειες, τις πρακτικές, τις γεννετήσιες συμπεριφορές και τις προοπτικές των κουνελιών, όπως γίνονται αντιληπτές από τους παρισταμένους ειδικούς, στρατιώτες, απλούς μάρτυρες και την κάμερα του παντοδύναμου αφηγητή(omniscient narrator)

Αριστοτεχνικά διατηρείται το αίσθημα αποστασιοποίησης καθ΄όλη τη διάρκεια της προβολής, ώστε να αναρωτιέται στο τέλος κανείς αν το έργο ήθελε όντως να μιλήσει για τα κουνέλια και όχι για τους Ανατολικογερμανούς. Η εξαιρετική αξιοποίηση του αρχικού ευρήματος ενίοτε θα υποχρέωνε κάποιον να αποκαλύψει το "μυστικό" της ταινίας προκειμένου να μην αποθαρρυνθούν δυνητικοί θεατές.

Οι μεταπτώσεις του συλλογικού βίου των κουνελιών στο μέτρο που βιώνουν εναλλάξ τη φαινομενική ουτοπία του τέλειου προγραμματισμού και την σκληρότητα των κυβερνώντων αποδίδεται με τη χρήση οπτικουακουστικού υλικού της εποχής του Ανατολικογερμανικού καθεστώτος καθώς και με αυθεντικά στιγμιότυπα και φωτογραφίες από επισκέψεις ηγετών του Ανατολικού Μπλοκ-κάποιων ακόμα εν ζωή- υποτίθεται ερχομένων να εποπτεύσουν την πορεία και τη πρόοδο της ζωής των κουνελιών.

Η εξέλιξη ενός ολόκληρου κόσμου, αποδίδεται στην ταινία- ενός αυτάρκους πολιτικού, ηθικού και βιολογικού σύμπαντος, από τη διαμόρφωση μέχρι τη διάλυση και τον καθολικό μετασχηματισμό του. Στο σύντομο διάστημα ούτε 40 λεπτών, ο σκηνοθέτης αναδεικνύεται ως Ηρόδοτος των κουνελιών, εξοπλισμένος με σύγχρονα τεχνικά μέσα. Η ιδέα της χρησιμοποίησης ζώων για την απόδοση αληθειών σχετικών με την ανθρώπινη κοινωνική οργάνωση, είναι πολύ παλιά και απαντά στους οικείους μας μύθους του Αισώπου, στον Λαφονταίν, με πιο σύγχρονους όρους στη "Φάρμα των Ζώων"(Animal Farm) του George Orwell, καθώς και στην τέχνη των κόμικς, όπου τα θύματα του Ολοκαυτώματος έχουν αποδοθεί ως ποντίκια, προκειμένου να περιγραφεί η οπτική των θυτών τους. Ωστόσο, ολα τα ανωτέρω, δεν μειώνουν στο ελάχιστο τη αξιοθαύμαστη ποιότητα της ευφύους αυτής πολιτικής αλληγορίας

. <ul><li> <ul>Ο Πρόεδρος του STORYDOC, κ. Κώστας Σπυρόπουλος,</ul></li></ul><ul><li> <ul>και</ul></li></ul><ul><li> <ul>το GOETHE-INSTITUT ATHEN </ul></li></ul><ul><li> <ul><a name="0.1_graphic04" title="0.1_graphic04"></a><center><img width="1" src="https://mail.google.com/mail/?name=d33be9805ff33117.jpg&attid=0.1&disp=vahi&view=att&th=12729b845273b39e" alt="Το πρόγραμμά σας περιήγησης μπορεί να μην υποστηρίζει την προβολή αυτής της εικόνας." height="1" /></center> </ul></li></ul><ul><li> <ul>έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στην προβολή της πολυβραβευμένης ταινίας-ντοκιμαντέρ </ul></li></ul><ul><li> <ul>«RABBIT A LA BERLIN»</ul></li></ul><ul><li> <ul>(Γερμανία/Πολωνία 2009, 39΄),</ul></li></ul><ul><li> <ul>υποψήφια για OSCAR 2010,</ul></li></ul><ul><li> <ul>στην αίθουσα εκδηλώσεων του </ul></li></ul><ul><li> <ul>Goethe-Institut Athen (Ομήρου 14-16, τηλ. 2103661000) </ul></li></ul><ul><li> <ul>τη Δευτέρα 15 Μαρτίου και ώρα 20.30 </ul></li></ul>

function jceOninit(){ jceFunctions.initEditorMode('fulltext'); }

Path:

About us

Story Doc is specialized in providing background and know-how for co-production documentaries in the International scene. Its aim is to organize seminars and sessions for dignitary and new filmakers in a closed partnership with International Institutions and to provide consulting services for documentary development in all the producing steps from the idea to final cut and distribution to International market.

Read more...

css valid?

xhtml valid?